دوازده گام به سوی زندگانی با مهربانی Twelve Steps to a Compassionate Life

این روزها کمتر دربارۀ شفقت و مهربانی می شنویم. ادیان تأکید می کنند که شفقت معیار معنویت حقیقی است اما برخی گمان می کنند که خود دین باعث همۀ جنگ ها بوده است. کلیسای کاتولیک سوءاستفادۀ جنسی کشیشان و در نتیجه مصائب زنان و کودکان را نادیده می گیرد. برخی رهبران دینی مانند سیاستمداران سکولار رفتار می کنند. در بیان عمومی خود کمتر از مهربانی و شفقت سخن می گویند و مناقشات فرهنگی و اعتقادی یا سیاسی را معیار و میزان دین حقیقی قلمداد می کنند. با این حال کمتر زمانی مانند اکنون به صدای شفقت آمیز دین نیازمند بوده ایم. جهان به طرز خطرناکی دوقطبی شده است. نتیجۀ نامتوازن بودن نگران کنندۀ قدرت و ثروت، خواری، بیگانگی، رخوت و خشم فزاینده ای است که در قساوت تروریسم فوران می کند. ما درگیر جنگ هایی هستیم که نه قادریم به آن ها پایان بخشیم و نه می توانیم در آن ها پیروز شویم. اما آیا مهر و شفقت از این توانایی برخوردار است که مشکلات به ظاهر حل ناشدنی زمانۀ ما را حل کند؟ آیا این فضیلت حتی در عصر تکنولوژی امکان پذیر است؟