این تنها دلیل نیست که از این به بعد برای شما فقط نامه های کوتاه خواهم نوشت (به جایش یکشنبه ها همیشه یک نامه بسیار بلند همراه با لذت)، بلکه به این دلیل هم هست که می خواهم تا آخرین نفس خودم را وقف رمانم کنم. رمانی که البته از آن شما هم هست یا بهتر بگویم رمانی که تصویر روشن تری از خوبی های درونم به شما می دهد تا کلمات فقط دلالت گر طولانی ترین نامه های طولانی ترین عمرها قادر به آن باشند. اسم داستانی که دارم می نویسم و در ضمن سر به فلک می زند برای این که تصویری موقتی به شما داده باشم، مفقودالاثر است و فقط و فقط در ایالات متحده در شمال امریکا اتفاق می افتد.