موضوع نوشتار حاضر، ابلیس شناسی از منظر قرآن و عارفان مسلمان سده های دوم تا هشتم هجری است. نگارنده در بخش نخست، معنای لغوی ابلیس و شیطان را بیان می کند و سیمای ابلیس و شیطان در قرآن و داستان ابلیس را به تصویر می کشد. در بخش بعدی مباحث قرآنی درباره ی ابلیس را از تفاسیر گردآوری کرده و موضوعاتی از قبیل سجده و امر به سجده، علت امتناع ابلیس از سجده بر آدم، استدلال وی، مهلت طلبی ابلیس، اغوا گری ابلیس در حق انسان و برخورد وی با مخلصان را توضیح می دهد. در بخش های پایانی نیز تاریخچه ی مواجهه برخی از صوفیه و عارفان مسلمان را با ابلیس از جمله حسین بن منصور حلاج، ابوسعید ابوالخیر، مولانا جلال الدین، عبدالکریم جلیلی، رشید الدین میبدی، سنایی غزنوی و احمد غزالی عرضه می دارد.