کتاب نامه های کافکا به پدر و مادرش شامل نامه هایی است که کافکا در فاصله ی سال های 1922 تا 1924 برای پدر و مادرش نوشته است. در این نامه ها زندگی کافکا در طول هفت ماهی که در برلین به سر برده و همچنین اقامت چندهفته ای او در آسایشگاه های اتریش را به خوبی نشان داده شده است. وصیت نامه ی کافکا نیز در بخش پایانی کتاب ارائه شده است. در توضیح پشت جلد کتاب آمده است: «سال 1986 به عتیقه فروشی پراگی در دلاژدنا اولیس سی ودو نامه و کارت پستال دیگر عرضه شد و سپس به فروش رسید که آن ها هم خطاب به افراد خانواده اش بودند. این بار عرضه کننده نه با کافکا و خانواده اش خویشاوندی داشت و نه در هیچ نوع ارتباط مستقیم دیگری با آن ها بود. در میان مجموعه مکاتبات ناقص به دست آمده از کافکا، مجموعه ی تازه نامه های دو سال آخر زندگی او اثر ناتمام مانده دیگری را نشان می دهد. اینکه این نامه ها کی و چگونه توانستند از بین بقیه ی نامه های خانوادگی که به آن تعلق داشتند، جدا شوند، معما باقی می ماند. معمای بزرگ تر این است که ماکس برود یکی از این نامه ها را می شناخته و گرچه اندکی نادقیق، در تک نگاری کافکا در سال های سی میلادی منتشر کرده است. بی شک این نیز به سرنوشت ویژه ی میراث کافکا مربوط است. بسته ی نامه های تازه پیدا شده، به عنوان بخشی از آثار یافته شده از کافکا، امروز در آرشیو ادبیات موزه ی ملی نسخه های خطی در پراگ نگهداری می شود.»