سپانلو در این کتاب از نخستین برخوردهای قلمی خود با ادبیات و هنر معاصرش از نوجوانی تا روزگار میان سالی نمونه هایی آورده است. چنان که خود اشاره می کند بخشی از یادداشت ها و مقالات پیرامون مهم ترین حوادث ادبی و هنری دوران خاصی از حیات کشورمان و بخش دیگری تماشای رویدادها و البته عکس العمل های او نسبت به آنهاست. نقدهای او درباره ی شعر «مرگ ناصری» شاملو و مقاله ی گلشیری با موضوع شاعری و نیز بررسی قدیمی ترین یادداشت های یک موبد زرتشتی که از زمان یزدگرد سوم به جا مانده و بحث گروهی از بزرگان ادب ایران حول شعرش، خواندنی است. به این مجموعه بیافزاییم گزارش دیدارها و مصاحبه های او را با آگاتا کریستی، لویی آراگون، و نیز ملاقات مشهورش با خورخه لوئیس بورخس که به سبک بورخس نگاشته شده است.