همسایه ها، رمان بلندی ست از احمد محمود که ماجرای زندگی راوی، یعنی خالد را، روایت می کند. احمد محمود به همان شیوه ی کلاسیک داستان نویسی، زندگی شخصیت اصلی را از ابتدای کودکی و نوجوانی تا جوانی و تجارب او را، در این دوران به نمایش می گذارد. برخلاف رمان بعدی وی، داستان یک شهر که دیدگاهی گسترده تر را در برمی گیرد؛ رمان همسایه ها، به یک خانه ی جمعی با چندین خانواده، محدود می شود. این خانه و خانواده های آن، به یک مجموعه که نمایانگر فقر مادی و فرهنگی ست، تبدیل می شود، که خانواده هایی از قشر پایین جامعه را در برمی گیرد؛ خانواده هایی که افراد آن برای گذران زندگی روزمره ی خویش با مشکلات بسیاری دست به گریبان هستند. فقر اقتصادی و فرهنگی – بی سوادی، بی اخلاقی، لاابالی گری، بزهکاری، خرافات در قوای دین، دروغ و خیانت – این ها، جماعت «همسایگان» را به موجوداتی حقیر و قابل ترحم مبدل می کند که همگی یا به دور خود می چرخند و یا درهمان فلاکت درجا می زنند. احمد محمود تصویری روشن و عینی از زندگی این مردم با تکیه بر کانون های خانوادگی آنان ارائه و شمایی از سرگذشت مردم فقیرو زیردست زمانه ی خویش را نمایان می کند.