کتاب هفت صدا روشن می دارد که نویسندگان امریکای لاتینی قبل از هر چیز انتظار دارند آثارشان خوانده شود و بنابر مقتضیات ادبی داوری شود. ریتا گیبرت، مسلح به سلاح صبر و یک ضبط صوت و چند دفترچه، در سه قاره سر در پی هفت تن از مهم ترین نویسندگان امریکای لاتین نهاده است. برخلاف بسیاری از همکارانش، بر آن نکوشیده است تا از سوءالات پیش ساخته خود، جواب هایی پیش ساخته بیرون کشد. وی تنها برای رهایش جریان گفت وگو سوءالی را پیش می کشد. راز او دانستن فن شنیدن است. در این صفحات، صدای هر یک از این نویسندگان به خوبی منعکس است، و شوقی مشترک یعنی صناعت داستان نویسی و هنر شعر آنان را در فراسوی تضادهای سنی و عقیدتی به هم می پیوندد.