کتاب انسان برای خویشتن، اثری نوشته ی اریک فروم است که اولین بار در سال 1947 انتشار یافت. فروم در این اثر آموزنده و خواندنی به سردرگمی زنان و مردانی می پردازد که به خاطر باور نداشتن به قواعد هدایت کننده ی زندگی، به قربانی های درمانده و ناتوان نیروهای درونی و بیرونی تبدیل می شوند. فروم با همان نقطه نظر گسترده و میان رشته ای خود که از خصوصیات آثار برجسته اش به حساب می آید، به مخاطبین نشان می دهد که روانشناسی نمی تواند خود را از مشکلات فلسفه و اخلاقیات جدا کند و همچنین، ذات انسان را نمی توان بدون فهم ارزش ها و کشاکش های اخلاقی پیش روی همه ی ما درک کرد. فروم در کتاب انسان برای خویشتن استدلال می کند که یک نظام اخلاقی را می توان به جای الهامات و سنت ها، بر اساس سرشت انسان شکل داد.