خرالدین ، لطایف الطوایف را در ۱۴ باب ، ۱۱۰ فصل و با ۷۰۹ حکایت لطیف فراهم آورده است. حکایات او اگرچه به معنای مصطلح «طنز» به حساب نمی آیند ، اما مضامینی فرح انگیز و سرورآفرین دارند و بر چهره هر خواننده ای خصوصا خواننده ای که در آشوب هرج و مرج های قرن دهم، گرفتار عسرت و اندوه است، لبخند می نشاند. فخرالدین به روزگار تیموریان می زیست. به بیان بهتر در ایام پایانی سلطنت جانشینان تیمور ، ایامی که تحت عنوان دوران هرج و مرج شناخته می شود. جامعه ایرانی که از کشاکش امیران و والیان و حاکمان مناطق در رنجی جانکاه بود شاید هیچ چیزی به اندازه نگارش و انتشار کتابی شادی بخش نمی توانست به دادش برسد. از این جهت ، شاید بتوان فخرالدین علی صفی را از جمله «ظرفا» دانست.