در دورۀ معاصر، با ورود زنان به قلمرو خلاقیت های ادبی، نوع دیگری از داستان نویسی پدیدار شد که خالق قهرمانان آن زنان بودند. بررسی شخصیت پردازی قهرمانان زن در آثار زنان داستان نویس از مباحث پرجاذبه ای است که نقد «اصالت زن» به آن می پردازد. نگارنده در این کتاب با بررسی داستان های چهاربانوی داستان نویس ایرانی (سیمین دانشور، مهشید امیرشاهی، شهرنوش پارسی پور، و غزاله علیزاده) نحوۀ شخصیت پردازی آنان را به ویژه در آفرینش قهرمانان زن بیان می کند. هم چنین نشان می دهد که قهرمانان زن در آثار زنان داستان نویس در مقایسه با قهرمانان زن در آثار مردان داستان نویس در کدام سوی مرزهای عقلانی بودن و عاطفی بودن یا آمیختگی این دو جانب اندیشه قرار دارند.