این کتاب نظرات فیلسوفان شرق را در خصوص تجربه دینی به عنوان منبع معرفت مورد بررسی قرار می دهد. به زعم اقبال لاهوری، دین صرفا مجموعه ای از احکام و شعائر نیست، بلکه تجربه ای است که کنه حقیقت و واقعیت را روشن می سازد و سبب می شود تا آن را مستقیما و بی درنگ فهم کنیم. آن چه دیدگاه اقبال را نسبت به دین متمایز و خاص می سازد این است که او آن را روش اشراقی رمزآلود نمی داند، بلکه تجربه ای می داند همانند دیگر تجربه ها که جنبه معرفت بخشی آن از دیگر اشکال تجربه بیشتر است. کتاب حاضر یکی از عالمانه ترین تحقیقات در این زمینه است. آن چه امروزه بشریت بدان محتاج است، دینی مبتنی بر عقل است که بتواند مفاهیم از دست رفته ارزش ها را زنده و آدمیان را به هم نزدیک تر سازد. نقد و ارزیابی، نظریه های طبیعت گرایانه در باب دین، دین و ماده گرایی پزشکی، روان کاوی و دین ، روان کاوی و دین ، دلایلی در تأیید دین، تحلیلی و تشریحی از موضوعات و محورهای مورد بحث در این کتاب است.