تصویر یک کاوشگر قلمرو فلسفه در میان فیلسوفان قرن بیستم، گابریل مارسل چهره ای یگانه است. در زمانی که دنیای انگلیسی – زبان را صور مختلف پوزیتیویزم و فلسفه زبانی در نوردیده اند، که جملگی تاکید دارند بر اینکه فیلسوف آفاقی بودنی فارغدلانه، مانند آفاقی بودن عالم علوم تجربی، را حفظ کند. مارسل از طریق عشق، وفا، ایمان و امید به راز هستی راه یافته است. در همان حال که بیشتر فیلسوفان اگزیستانسیالیست قاره اروپا بر تصمیم فردی و عصیان شجاعانه بر ضد دنیایی پوچ پای می فشردند، مارسل به آرامی تاکید می کند که مشارکت، برای زندگی اصیل، بیش از آزادی انزواجویانه ضرورت دارد.