در افسانه چینی، مهم، نکته ای است که به کنایه گفته می شود. هر افسانه حاوی اتفاقی کوچک است که فشرده می شود و در آخر به صورت نتیجه ای روشن می شکفد. به همین سبب است که افسانه ها عمری دراز می یابند، و شتابان از دهانی به دهانی، از سرزمینی به سرزمینی، از قرنی به قرنی، از دیروز به امروز و از امروز به فرداهای دور سفر می کنند بی آن که خسته شوند، بی آن که از پای در آیند، و بی آن که در قوت و قدرت آن ها فتوری رخ دهد. غنای ادبیات کهن چین در همین افسانه هاست و افسانه ای چند که در این دفتر به فارسی گردانده شده، آثاری است که از قرن ها پیش از میلاد مسیح به روزگار ما رسیده، چنان که کهنه ترین آن ها هفتصد و نوترین شان شش سالی پیش از مبدأ تاریخ غربیان در جنگ ها ضبط شده است، بی آن که به تاریخ دقیق پیدایش هیچ یک اشاره ای شده باشد.