در روزگاری که پهلوانان و عیاران را باید در کتابها جست و جوانمردی و فتوت را در افسانه ها دنبال کرد، به لطف خداوند هنوز در این دیار کسانی هستند که با ایثار و جانبازی و فداکاری و گذشتن از نام و نان خویش، آسایش دیگران را رقم می زنند و آرامش خود را در شادی دیگران می جویند. یکی از اینان که پا در واقعیت دارد و سر در اسطوره، عطا احمدی است؛ معلم خوشنام کرمانی که با دست خالی، صدها مدرسه و مسجد و سرای سالمندان و خانه برای محرومان ساخته است، بی آنکه در پی نمایاندن خود باشد یا توقعی برای سپاسگزاری و احترام و یادبود و گرامیداشت داشته باشد.