«برای ما خرید جنس خارجی همیشه باکلاس است. از بسته بندی شیک و طراحی چشم نوازش که بگذریم، احتمالا خوش دست تر و دقیق تر از وطنیش کار می کند. اگر یک «Made in Japan» یا «Germany» هم گوشه کنارش زده باشند، دلمان از دوامش قرص می شود. گاهی همین جور که پشت پنجره یک مغازه با کالاهای شیک خارجی می ایستیم، بدمان نمی آید بهانه ای برای خرید یکی دو قلم از آن ها پیدا کنیم؛ خصوصا اگر قواره ی جیبمان باشد. اگر این خرید را از خیابان جردن و چهارراه استانبول و مجتمع پالادیوم هم انجام دهیم، شیرینی اش دوچندان می شود. حال فرض کنیم این کالای خارجی، کالی سرمایه ای باشد؛ عقل حسابگر دکارتی گواهی می دهد که حتما باید تومان را دلار کرد و یک جنس مرغوب خرید. اگر این کالا ضبط و ربطی به گسترش علم و عالم داشته باشد، فورا باید سراغ چند برند اول دنیا رفت و شأن علم را حفظ کرد. حالا آمدیم و این دلار از جیب خزانه دولت بود؛ دیگر هیچ درنگی جایز نیست!»