کتاب هنر و وهم، مفهوم «وهم» را در همه ی ابعاد آن مورد بررسی قرار می دهد و هم چنان که خود گمبریچ اشاره می کند بنا ندارد تا به پرسش های مطرح شده در این زمینه پاسخ دهد بلکه می خواهد پرسش هایی نو در برابر این زمینه ها طرح نماید و تاریخ هنر را از دیدگاهی تازه مورد بررسی قرار دهد. این دیدگاه تازه و بازخوانی تاریخ تحول بیان هنری، سبب می شود تا پس از خواندن کتاب هنگامی که با یک اثر هنری روبه رو می شویم درک متفاوتی از آن داشته باشیم. گمبریچ در جای جای کتاب درون تاریخ به جلو و عقب می رود و ریشه های بیانی هنرمندان را در اعماق تاریخ تحول هنر کاوش می کند. او گاه ریشه های بیانی یک اثر مدرن گرافیکی را در هنر قبایل بدوی جست وجو نموده و گاه آن ها را در آثار تمدن های کهن باز می یابد. این نگاه سبب می شود تا دیدی همه جانبه به تاریخ هنر پدید آید.