نهجالبلاغه به مثابه یکی از آثار بینظیر ادبی جهان، خاستگاه و محرک بسیاری از سازههای تفکری دال بر اصلاح سیستمهای اجتماعی است و دلالتهای صریح آن، الگوهای حکیمانۀ حکمرانی را معرفی کرده، شیوههای مراودۀ صحیح حاکم و کارگزاران حکومت با عامه مردم را به تصویر میکشند. از نحوۀ اخذ مالیات گرفته تا نحوۀ مراوده با مردم، و از ساخت ارتباطات میانحکومتی گرفته تا مراودۀ با دشمنان و ساکنان کشورهای مجاور. در این میان، یکی از پرجاذبهترین فرازهای این کتاب شریف، دلالتهایی است که بر نحوۀ ادارۀ صحیح سیستمهای اجتماعی دارد و الگوی ادارۀ سالم را با ویژگی های زیرمعرفی میکند: امانتدار، شایسته، مشاورهجو، تعالیطلب، سریع، صریحاللهجه، متواضع، هدایتگر و صادق، بدون تکبّر و خودبزرگبینی، تملّق و چاپلوسی، رشوه و سوءاستفادۀ مالی، ناشایستگی و نااهلی، استبداد و خودرأیی، خودشیفتگی و خودپسندی، کندی و رخوت، پرابهامی و سردرگمی، گمراهکنندگی و فریبکاری، و اغواگری و دروغگویی.