در سال 1916 جلسه ای متشکل از هنرمندان، نویسندگان، مهاجران و چهره های مخالف، در کافه ولتر واقع در زوریخ برگزار شد. سایه ای که جنگ جهانی اول بر تمام جوامع افکنده بود باعث شد این جلسه نقطه آغازینی شود برای اشاعه یک سبک هنری و ادبی به نام داداییسم. این جنبش- که تا حدود سال 1923 دوام آورد- علیه اندیشه های بورژوازی در خصوص زندگی و هنر به پا خاست. داداییست ها که برای منطق، اخلاق یا محافظه کاری هیچ ارزشی قائل نبودند، کوشیدند تا یک نظام ضد هنری تحریک برانگیز را پدید آورند و از این رو تمام نظام های زیبایی شناختی دیگر را رد کردند. صورت اصلی بیان هنری آن ها را می توان در اسلوب های کلاژ، مونتاژ و چیدمان خلاصه کرد. آنان در چیدمان های خود با کنار هم قرار دادن اجزائی که به دلخواه از بافت های گوناگون انتخاب می کردند، ساختارهای جدیدی را شکل دادند؛ مانند تصاویر، مجسمه ها یا اشعار آوایی.