«دلتنگی» نوشته آلبرتو موراویا(۱۹۹۰-۱۹۰۷) رمان نویس مشهور ایتالیایی است. موراویا در آثارش تصاویر متنوعی از زندگی ایتالیای قرن بیستم را با موشکافی و زبان خاص خود ارایه داده است. این کتاب رمانی عاشقانه است که در عین حال عشقی کثیف را روایت می کند. موراویا در این رمان کشف می کند که «نه با تملک چیزها، و نه با تجزیه و تحلیل آنها، که فقط با درک و پذیرش آزادی و استقلال هستی آنهاست که می توان ارتباط عمیقی با پدیده ها برقرار کرد.» او در جریان رمان و فرآیندی که طی می کند، بر این موضوع تأکید می ورزد که «به واقعیت عینی نمی توان رسید، فقط می توان درباره اش به تأمل نشست.» این رمان تصویری موجز از پدیده ی عشق در قرن مالیخولیایی بیستم ارائه می دهد، از این رو نگاهی نو و بکر به مقوله ی عشق نیز هست؛ آدمی، که همیشه در جستجوی ارزش های از دست رفته اش ناگزیر به سقوط های عاطفی و روحی مکرر است؛ آن هم در طی نوعی زندگانی آکنده از دلتنگی و سرگشتگی. از این رو، گویی این رمان تصویری مشترک از تقدیر نومیدانه ی انسان در همیشه است؛ که او را دیگر میعادی مقدر نیست.