یکی از درخشانترین نمایشنامهنویسان ساختار ما، هنر بازیگری را با این کلمات به کار میگیرد: "هیچ چیز را اختراع نکن، هیچ چیز را انکار نکن، حرف بزن، بلند شو". دیوید مامت با چکش به سراغ بتهای بازیگری معاصر میرود و در عین حال قهرمانی و اشراف واقعی این هنر را آشکار میکند. او به بازیگران نشان میدهد که چگونه تستها و تمرینها را انجام دهند، با عوامل و کارگردانان برخورد کنند، تماشاگران را درگیر کنند و به فیلمنامه وفادار بمانند، در حالی که وسوسههایی را که بسیاری از همکارانشان را اغوا میکند، رد کنند. این کتاب به جریان رایج و شیوه ها و متدهای جاافتاده در این حوزه انتقاد می کند. دلایلی که او در رد شیوه های مکانیکی در فرایند آفریدن یک نقش ارائه می دهد می تواند برای دانشجویان بازیگری و کارگردانی بسیار الهام بخش باشد. او با لحنی شوخ طبعانه و در عین حال صریح، به شما نشان می دهد که کجای کار شما در بازیگری ایراد دارد. باید این را در نظر گرفت که ممت این گفته ها را در کشوری مطرح می کند که همچنان آموزه های سیستم استانیسلاوسکی حرف اول را می زنند. ممت بحث می کند که چرا بازیگری را نباید به یک سری قواعد از پیش معین خلاصه کرد. اگر به دنبال این هستید تا با نظری متفاوت در باره بازیگری مواجه شوید، حتما این کتاب را به شما معرفی خواهم کرد. ممت خود سالهاست که به عنوان یکی از بزرگ ترین نمایشنامه نویسان معاصر مطرح بوده است. نمایشنامه نویس بودن او به کارش کمک کرده است تا که بتواند درباره یک رابطه سازنده و مولد میان بازیگر و متن صحبت کند.