راه سوم ، یک فلسفه سیاسی و موقعیت شناسی سیاسی شبیه به مرکزگرایی است که به عنوان یک ارزیابی مجدد از سیاست های سیاسی در جنبش های مختلف مترقی چپ گرا در پاسخ به شک و تردید در مورد زنده بودن اقتصاد دولتی و استفاده بیش از حد از سیاست های مداخله گر اقتصادی که قبلا توسط کینزیسیسم رواج یافته بود ، ایجاد شد ، اما در این زمان با افزایش محبوبیت نئولیبرالیسم و راست جدید که از اواخر دهه 1970 و در سراسر دهه 1980 آغاز می شود ، در تضاد بود. راه سوم توسط احزاب لیبرال اجتماعی و احزاب سوسیال دموکراتیک ارتقا یافته است. تونی بلر ، طرفدار عمده سوسیال دموکراتیک راه سوم ، ادعا کرد که سوسیالیسمی که از او دفاع می کرد ، متفاوت با برداشت های سنتی سوسیالیسم است و گفت: "نوع سوسیالیسم من مجموعه ای از ارزش ها است که بر اساس عقاید عدالت اجتماعی بنا شده است. سوسیالیسم به عنوان شکل جبرگرایی از اقتصاد به پایان رسیده است و به درستی بلر از آن به عنوان "جامعه گرایی" یاد می کند که شامل سیاست هایی می شود که افراد را به عنوان وابستگی اجتماعی به رسمیت می شناخت و از عدالت اجتماعی ، انسجام اجتماعی ، ارزش برابر برای هر شهروند و فرصت برابر حمایت می کرد. نظریه پرداز طرح سوسیال دمکراتیک راه سوم ، آنتونی گیدنز گفته است که راه سوم برداشت سنتی از سوسیالیسم را رد می کند . عناصر ناعادلانه سرمایه داری با تأمین رفاه اجتماعی و سیاست های دیگر و اینکه سوسیالیسم معاصر برای لزوم حذف سرمایه داری به عنوان شیوه تولید پیشی گرفته است.