علی رغم وجود گفتمان های گوناگون نظری در دوره معاصر ایران و مناقشات فراوانی که میان آن ها وجود دارد، لیکن هنوز جامعه ما بیشتر در فضاهایی احساسی، سیاسی و ایدئولوژیک می اندیشد. هرچند بحث های شبه فلسفی نیز در فضاهای دانشگاهی و روشنفکری بسیار دیده میشود، اما به راستی، این مناقشات و جدل های بی پایان کم تر تا سطح گفتمانی فلسفی و بحث در خصوص بنیادها ارتقا یافته است. در کتاب تاملی بر گفتمان های نظری معاصر ایران، حسین روحانی می کوشد تا گفتمان های گوناگون روزگار ما ایرانیان را در گفتمانی فلسفی و بر اساس سه چشم انداز «نسبت سنت و مدرنیته» ، «دین و سکولاریسم» و «دمکراسی و توتالیتاریانیسم» مورد واکاوی قرار داده، برتری ها و نقاط ضعف هریک از آنها را نشان دهد.