"اسرائیلی که من دیدم؛ نه صلح، نه حرف اضافه" اثری است از "عاطف حزین" که "خاطرات خبرنگار عرب از سفر 1996 به شهرهای صهیونیست نشین" را در اختیار خوانندگان می‌گذارد. روشهای مختلفی برای پی بردن به ماهیت اهداف و نیت‌های رژیم صهیونیستی اسرائیل وجود دارد که یکی از موثرترین آنها این است که به آنچه صهیونیست‌ها درباره خود گفته و نوشته اند، و همچنین به مطالبی که توسط کسانی که در میان آنها و یا در مکان های تحت نفوذ آنها بیان شده، نگاه کنیم. مورد دوم به صورت طبیعی فرمی از ادبیات است که در دسته‌ی سفرنامه یا خاطره‌نویسی قرار می‌گیرد. ارائه‌ی این مطالب در کتاب "اسرائیلی که من دیدم؛ نه صلح، نه حرف اضافه" به قلم "عاطف حزین" علاوه بر آشنا کردن خوانندگان با این رژیم فریبکار، یک طرح جذاب و تکان دهنده نیز ارائه می‌دهد که کنجکاوی خوانندگان را برمی‌انگیزد. اگرچه راوی کتاب به دو دهه قبل سفر می‌کند، اما این سفر همچنان روشن‌کننده‌ی وضعیت فلسطین و اسرائیل در دنیای امروز هم هست. کتاب "اسرائیلی که من دیدم؛ نه صلح، نه حرف اضافه" برگرفته از تاریخ است و در کتاب های تاریخی، شناخت گذشته نیز مد نظر است. از سوی دیگر در این کتاب، صحبت‌های افرادی را می‌خوانیم که در آن سال‌ها، چشم به راه صلح بودند و آرزوی آرامش و جهانی بدون جنگ را برای ملت خود داشتند و اکنون که بیست سال از آن روزها گذشته، معلوم می شود که آیا آن سخنان و وعده‌ها درست بوده و یا حتی کسری از آن وعده‌ها محقق شده است یا خیر. اهمیت مطالعه‌ی این کتاب، در این است که عده‌ای همچنان همان وعده‌ها را به فلسطینی‌ها می‌دهند.
سبد خرید
