رقص سنگ، نوشته ی محسن صالحی حاجی آبادی، رمانی روانشناختی است. رمانی که شیوه ی روایتش جریان سیال ذهن است و از زبان دوم شخص روایت می شود. آنچه که در کتاب رقص سنگ می خوانیم بخشی از خاطرات رزمندگان و شهدای جوان است. جوانانی که شجاعتشان زبانزد همگان بود. رزمندگانی که در ابتدای جوانی بودند و فرمانده شان، هفده سال سن بیشتر نداشت. محسن صالحی حاجی آبادی در رقص سنگ از شور جوانانی نوشته است که مرگ را به چشم دیده بودند و نه تنها از آن نمی ترسیدند، بلکه بهترین نوعش یعنی با شجاعت شهید شدن را از خدا طلب می کردند. محسن صالحی حاجی آبادی در رقص سنگ، بیش تر به تشریح چرایی ها و علّت های اعمال و کنش ها و واکنش ها می پردازد. در این شیوه نگارش، به زندگی عاطفی شخصیت های رمان بیش تر از معمول اهمیت داده است و داستانی سراسر احساس آفریده است.