کارل بارت در این اثر به باب پنجم رساله به رومیان که در تاریخ تفکر مسیحی از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده، پرداخته است. همچنین او در این رساله، به رابطه میان مسیح و آدم بدان سان که پولس رسول آن را می فهمید، توجه کرده است. بارت با نادیده گرفتن کّل سنت الهیاتی و تفسیری ای که بر مبنای این باب رساله پولس استوار است، تفسیری کاملا جدید و بی سابقه از تصور انسان مطرح کرد که حاکی از نگرش پولس رسول به رابطه مسیح و آدم است. رساله حاضر را باید در پرتو ملاحظاتی سه گانه ملاحظه کرد: این رساله یاریگر تفسیر باب مشهور پنجم رساله پولس به رومیان است. نمونه ای از روش تفسیری متمایز بارت به حساب می آید. روشنگر اهمیت مضمونی است که در برترین دستاورد نظام مند بارت، اصول ایمانی کلیسای مسیحی، نقش اصلی و مرکزی دارد.