مولف این مجموعه را به اعتبار رویکرد زمان محور مورخان به جهان پیرامون خویش و باور آن ها به دخالت امور کیهانی در زندگی بشری، به ترتیب با دو مفهوم «زمان نگری» و «کیهان باوری»، ممتاز ساخته است. پژوهش در معنا و تأثیر این دو مفهوم در عرصه تاریخ نگاری عصر صفویه، با این پرسش اساسی آغاز شد که آیا ایده های کیهانی می توانسته بر محتوای تاریخ نگاری ها و نیز شیوه های تاریخ نویسی تأثیرگذار باشد؟ و اگر آری، چگونه؟ مولف با توجه به میراث غنی تاریخ نگاری عصر صفویه و نیز با ملاحظه آشنایی بیشتر با این دوره تاریخی، بر آن شد تا این پرسش را در زمینه تاریخ صفویه طرح کند. این مجموعه با نگرشی نو به زمان تاریخ نگارانه پایان می گیرد؛ نگرشی منتهی به یک راه حل عملی با هدف زدایش افراط گرایی های مذهبی.