پراگماتیسم فلسفه ای است که اولین بار در آمریکا پدید آمد. ولی این امر بدین معنا نیست که تفکر پراگماتیستی محدود به این کشور است. پراگماتیسم مشتق از لفظ یونان (pragma) و به معنی عمل است. این اصطلاح را به اصالت عمل، عمل گرایی و غیره هم ترجمه کرده اند. این واژه اولین بار توسط چارلز سندرس پیرس، منطق دان آمریکایی در سال 1878 به کار برده شد. ویلیام جیمز هرچه بیشتر به آن عمق و محتوا بخشید و هربرت مید آن را با امر اجتماعی گره زد و سرانجام جان دیویی پراگماتیسم را با آموزش و پرورش و سیاست عجین ساخت. اکنون، پراگماتیسم به نظریه ای مبدل شده است. به نظر پراگماتیست ها، اگر عقیده ای به نتیجه خوب و کارآمد برای انسان بینجامد، باید آن را حقیقی قلمداد کرد. این کتاب حاوی پیامی اخلاقی است و آن استقبال از کثرت گرایی و تساهل است که پانتم کوشیده آن را در قالب تقدم عمل بر نظر در میان اندیشه های فیلسوفان پراگماتیست به ذهن خواننده منتقل کند و همچنین سعی دارد اهمیت پراگماتیسم را در اندیشه معاصر برای خواننده نشان دهد.