«وقتی پینوکیو آدم شد» برداشتی غیرمنتظره از اثری کلاسیک است. لیدا طرزی مخاطب گروه سنی « ب و ج » را به روزهای پس از اتمام داستان آشنای پینوکیو می برد: وقتی قهرمان کله شق و ماجراجو به پسری واقعی تبدیل شده اما برخلاف انتظار همه، از شرایط جدیدش راضی و خوشحال نیست و به دنبال راهی می گردد تا به حالت قبلی برگردد و هرچقدر دلش می خواهد شیطنت بکند. نویسنده از تمام شخصیت های داستان اصلی بهره برده و آن ها را در این چالش جدید در کنار پینوکیو قرار داده. صد البته که هیچ نصیحت و توضیحی به گوش این پسربچه فرو نمی رود. نه دلایل منطقی جینا و روکو می تواند او را قانع و آرام سازد و نه حتی، توضیحات و راهکار غیراخلاقی و هیجان انگیز روباه مکار. پینوکیو از خوب بودن و انجام دادن وظایفی که به عنوان یک بچه باید به انجام برساند، کلافه است و مخاطب هشت سال به بالا به راحتی با او همذات پنداری می کند. این طور به نظر می رسد که در شرارت، لذتی هست که هرگز در زندگی آرام و معقول نمی توان تجربه کرد!