مجموعه ی حاضر شامل اشعاری است از "برتولت برشت" (1898 - 1956 م) شاعر و نویسنده ی آلمانی. در کتاب خاطرنشان شده است: "تفکر برشت، دست کم از حیث بدعت در سیر تحول فحوایی و قوانین شعر متعهد و هم چنین گذار ادبیات آلمان از رمانتیسم به اکسپرسیون ولاجرم به کلام منقلب، قابل مداقه، ملاحظه و اشاره است. رویکرد ساده نگاری و احتراز از تکلف ادبی، از نقطه نظر نظام ساختاری از یک سوی و فطرت سیاسی و ذات فرزانگی از دیگر سوی، شاید، برجسته ترین رکن تاثیر حضورش در عرصه ی تاثر است. برشت، در تراوش آغازین دوره ، آمیزه ای است در هم تنیده از نیهیلیسم بر پیکره ی عشق چنان که در دوران میانه اش آرمان شهری می گسترد، همه بر پایه ی ستیز با هر آن که و هر آن چه عدل گریز است. شور شورش بر فاشیسم و نکوهش رایش سوم از دیگر عناصر این دوره به شمار می رود. و در واپسین فصل تحول، این حکمت متعالی است که در قالبی انسان مدار، مهم ترین بارزه ی آخرین تثلیث دورانش محسوب می توان داشت".