«شاگرد جدید روی زمین زانو زد تا دوره آموزشی خود را آغاز کند. استاد جمله ای الهام بخش را در گوش او زمزمه کرد و به او هشدار داد که این جمله را بر کسی آشکار نکند. شاگرد پرسید: اگر این کار را بکنم، چه اتفاقی می افتد. استاد پاسخ داد: هر کسی که این جمله الهام بخش را از تو بشنود از اسارت جهل و رنج رهایی می یابد، اما خودت از جمع ما طرد می شوی و از عذاب رنج می بری. شاگرد به محض شنیدن این واژه ها با شتاب به بازار رفت. او عده کثیری را دور خودش جمع و جمله الهام بخش را تکرار کرد تا همه آن ها بشنوند. شاگردان دیگر، بعدها، این موضوع را به استاد گزارش دادند و تقاضا کردند آن مرد به دلیل نافرمانی اش از جمع آن ها اخراج شود. استاد لبخند زد و گفت: او به آموزش های من نیاز ندارد. کردار آن مرد نشان داده است که می تواند استاد خوبی باشد، بی آنکه به دیگران تکیه کند.»