حسین بن منصور حلاّج در تاریخ بشریت یکی از ستون های رفیع ایمان، عشق و شرف است، به عنوان شهیدی که همه مکتب های تفکر اسلامی را تحت تأثیر قرار داده، در دل ها جایگاهی خاص برای خود فراهم کرده است. زندگانی پر از مجادلات شرف آمیز او، روز به روز نمادی تر می شود و برای کسانی که می خواهند پیوندی با جان جهان برقرار کنند به صورت الگوی گریزناپذیر هر روز اعتبار بیشتری کسب می کند. درنظر مسلمانان، حلاّج از اولیایی است که خدمت به انسانیت را دین هستی می داند و در زیّ یکی از شکوهمندترین نمونه های شعور نبوی است که صاحبان اندیشه های نو را با تلقین به وصال روحانی می رساند و این همه را با شهادت خود به اثبات رسانده است. تأثیر پربرکت این ولیّ خدا را در روزگار ما در وجود یکی از اندیشمندان بزرگ اسلام، شاعر و فیلسوف بزرگ محمّد اقبال می بینیم. در سایه اندیشه های حلاّج و مولانای رومی که تداوم وجود حلاّج است از داشتن دانشمندی بزرگ چون اقبال احساس غرور می کنیم. حتّی وجود اقبال به تنهایی کافی است نشان دهد که زندگانی حلاّج و خاطره او تا چه حدّ با اهمیت و شایان احترام است. این کتاب که یکی از اهداف آن هم نشان دادن ارتباط حلاّج و اقبال است، در سال هایی که نویسنده هنوز دانشجو بود آماده شد و در سال ۱۹۷۶ زمانی که راقم این سطور به عنوان مربّی وارد دانشگاه می شد انتشار یافت. فاصله تقریبا ۲۰ ساله یی سپری شد.