اگرچه بلوم بارها تفاسیر خویش از نمایشنامۀ هملت را در قالب کتاب، مقاله و سخنرانی ارائه کرده است، هملت:شعر بی کران نه تنها به عنوان جوهره ای موجز از تمامی آنها، و نیز ضمیمه ای بر کتاب شکسپیر: ابداع انسان، بلکه چونان تفسیری بازنگرانه در آرای پیشین بلوم است. در این کتاب فصول بیست و پنج گانۀ تفسیر بلوم از هملت لایه لایه برهم می نشینند تا در انتها مانند گوی بلورینی در فاصلۀ کانونی مناسب، میان چشم ما و متن هملت قرار گیرند و بدین سان چشم اندازی صریح و شفاف از شاهکار شکسپیر ترسیم کنند. تفاسیر بلوم همچون عدسی هم گرایی است که تفاسیر شکسپیرشناسان در چهار قرن اخیر، چونان طیف های نور، با گذر از آن تا حدامکان به روشن تر شدن معمای هملت یاری می رسانند؛ اگرچه بلوم خود این نقیضه را به ما یادآور می شود که راز ماندگاری هملت همانا در پایدار ماندن معمای ابدی آن و فراروی مدامش ازمرزهای خویش است.