با پایان قرن هجدهم احساس اضطراب و بحران، ذهن نویسندگان و هنرمندان اروپایی را در مورد رابطه با گذشته ی قهرمانانه ، از دوران باستان ، به خود مشغول کرد. عظمت آن سنت فکری دیگر نمی توانست در چارچوب زمان حال قرار گیرد و هنرمندان احساس غوطه ورشدن در موفقیت قهرمانانه ی گذشته داشتند. با شروع از هنرمندانی مانند فوسلی، این به زودی در هنر منعکس شد. تصویر جزئی ، "محصول" ، تکه تکه شدن ، ویرانی و مثله کردن - همه دلتنگی و غم از دست دادن یک کلیت ناپدید شده را نشان می دادند ، یک کلیت آرمانی و اتوپیایی. غالبا ، چنین احساساتی با تخریب عمدی ابراز می شدند و این روش جدیدی برای دیدن شد: مفهوم مدرن. "محصول" یک دیدگاه متمایز مدرن از جهان را می ساخت ، جوهر مدرنیته را تشکیل می داد. انقلاب فرانسه نه تنها یک واقعه تاریخی بود که تقطیع عمدی را ایجاد و شرع کرد ، بلکه در بعضی موارد عکس آن بود: ژاک-لوئیس دیوید و دیگر هنرمندان نئو کلاسیک ، حداقل به صورت تمثیلی و استعاره ، سعی کردند پیوند خراب شده با آن کل به ظاهر اتوپیایی را ترمیم کنند. کتاب بدن تکه تکه شده نوشته ی لیندا ناکلین این تحولات را ردیابی می کند ، همانطور که در بازنمایی شخصیت انسان - تکه تکه ، مثله شده و فتیشیستیک - نگاهی به کار تولید شده توسط هنرمندان از نو کلاسیسیسم و رمانتیسیسم گرفته تا امپرسیونیست ها ، پست امپرسیونیست ها ، سورئالیست ها و فراتر از آن بیان شده است دارد، سعی می کند به تحلیل این مسئله بپردازد.
سبد خرید
