با آنکه کتابهای بسیاری در زمینه ی نقد ادبی و سبک شناسی از منظرهای مختلف به چاپ رسیده است هنوز به آثاری که درک عمیقتری از رویکرد زبانی به متن در اختیار ما بگذارد احساس نیاز می شود. بسیاری از دیدگاه های نقدی که در سالهای اخیر معرفی شده ریشه در نظریات مربوط به سبک شناسی و نقد زبانشناختی دارد ولی هنوز اثری که پیوستگی زنجیره وار این دیدگاه ها را نشان بدهد و مراحل بسط نظری آنها را روشن سازد در اختیار نداریم. جامعه ی ادبی ما شیفتگی عجیبی نسبت به امر جدید نشان می دهد، تا حدی که گاه فراموش می شود جدیدترین چیز لزوما بهترین نیست و بدون شناخت ریشه ها و مراحل تکوین نظریات نمی توان به درستی از آنها بهره برد.