موضوع پژوهش حاضر، بررسی ظهور و بازتاب طب و مضامین طبّی در شعر و ادب فارسی است. هدف از این پژوهش، آسان تر کردن فهم پیچیدگی های متون کهن و تصحیح آن ها و حل تسامحات معنایی اصطلاحات پزشکی است. با مطالعه ی این اثر به میزان شناخت شاعران کهن از علوم زمان خود و مبانی فکری و اعتقادی شاعران قدیم می توان پی برد. نگارنده ابتدا، دسته ای از متون شاخص شعری از آغاز شعر فارسی تا قرن نهم را انتخاب کرده است و پس از طبقه بندی موضوعی، با توجه به برخی از متون طبی مهم قدیم، مضامین شعری در موضوعات طبی مورد ارزیابی قرار داده است. مطالب اثر در پنج فصل تدوین شده است. در فصل اول، کلیاتی درباره ی ساختار بدن ذکر شده است. تعریف تندرستی و اصول حفظ سلامت، بیماری، مراحل بیماری و نشانه های آن، مطالب مندرج در فصل دوم است. در فصل سوم، بیماری هایی که به نوعی در شعر فارسی از آن ها نام برده شده است، معرفی شده اند. شیوه های درمانی و باورهای عامیانه طبی و نجومی از مباحث دیگر پژوهش حاضر است.