کتاب «زلالی خوانساری و سبک هندی» نوشته ی سعید شفیعیون ، به بررسی جایگاه زلالی در شعر قرن یازدهم به همراه نمونه های شعر او می پردازد. خوانساری، از شاعران پارسی گوی سده ی 11 هجری است. مهارت او بیشتر در سبک مثنوی بود. زلالی از چامه سرایان زمان شاه عباس اول و ملک الشعرای دربار وی بوده و هم روزگار با شیخ بهادر و میرداماد و با آن ها رقابت داشته است. وی زاده شهر خوانسار در استان اصفهان ایران و لقبش جارالله بود. درگذشت وی پس از سال 1024 است که در آن سال مثنوی محمود و ایاز را به انجام رساند. اما ضمن توضیح لغات عصری در تعلیقات و شرح مختصات سبکی شاعر، سعی شده تا خواننده به کلیدهایی برای فهم شعر و اندیشه زلالی دست یابد.