کتاب «راه چهار تو» نوشته ی آنجلیس آرین، اثری است که به بازگویی فرهنگ مردم بومی و شمن های آنان می پردازد. این کتاب که توسط دل آرا قهرمان و فیروزه پاکروان به فارسی برگردانده شده، آیین های بومیان و شمنان و شیوه رفتاری آنان با طبیعت و نگرش آن ها به این مقوله را مورد بررسی قرار می دهد و آن عقاید را با آرای فیلسوفان و عارفان تمدن های مختلف قیاس می کند. در مقدمه ی کتاب حاضر می خوانیم: «مردمان بومی یکی از سرسخت ترین و پیوسته ترین صدا های وجدان هستند که نوع بشر را نسبت به خطرات نابودی محیط زیست آگاه می کنند. در حالی که جهان در جست وجوی استراتژی ها و راه کارهای جایگزین برای روبه رویی با مشکلات زمین است، بیشتر و بیشتر به سمت مردمان بومی رو می کند. بسیاری از باور ها و نگرش های این مردم مانند احترام به طبیعت، روش های آن ها برای مدیریت منابع، سازمان دهی اجتماعی، ارزش ها و فرهنگ ایشان در نوشته های دانشمندان، فیلسوفان، سیاست مداران و متفکران بازتاب یافته است.» به عقیده ی نویسنده، صدای مردمان بومی، صدای وجدان طبیعی و کهن خود انسان است که نسبت به خطراتی که زندگی مدرن برایش ایجاد می کند، او را آگاه می کند: «وقتی ما به مردمان وابسته به زمین، بومیان، گوش فرا می دهیم، در واقع به خود قدیم مان گوش فرا می دهیم. فرهنگ های بومی از تغییر و شفا، تحول و آداب عبور، از طریق ساختارهای اسطوره ای و تلفیق آن در زندگی روزانه با هنر، علوم، موسیقی، نمایش و آداب و رسوم دیگر حمایت و پشتیبانی می کنند.»