جلد پنجم از "شرح جامع مثنوی معنوی" به قلم "کریم زمانی"، پنجمین دفتر از این شاهکار عرفانی و معنوی را جز به جز تشریح میکند. ایران از دیرباز به عنوان زادگاه فلسفه عرفانی شناخته شده است. به این ترتیب طی سالیان متمادی تعداد زیادی از نامهای درخشان را در زمینههای عرفان و تصوف به دنیا معرفی کرده است. "مولانا جلال الدین محمد بلخی"، که او را با عنوان رومی نیز میشناسند، یکی از برجستهترین این نامهاست. مثنوی مولانا کتابی است که پیرامون عرفان، اصول تصوف، اخلاقیلات، معرفت و سایر موضوعات معنوی آموزش میدهد. این کتاب گرانبها شناختهشدهترین اثر مولانا است. اگرچه کتابهای ارزشمند بسیاری مانند منطقالطیر از عطار نیشابوری، گلشن راز از شبستری و حدیقهالحقیقه از سنائی در زمرهی مهمترین و ژرفترین آثاری عرفانی و صوفیانه به حساب میآیند، اما مثنوی معنوی همچون دریایی عمیق ظهور کرد که میتوان در آن غوطهور شد و انواع گوهرهای معنوی را از آن استخراج کرد. مثنوی در واقع یک اثر تعلیمی است که در مورد چگونگی دستیابی به حقیقت آموزش میدهد. از سوی دیگر لااقل در برههی سرایش مثنوی برای مولانا، شریعت هم چندان دور از معبر حقیقت نیست. در نتیجه، عجیب نیست که شاعر در کاوش برای حقیقت، روش شرع را انتخاب کند. با این همه در پس هر بیت، نکتهای نهفته است و در پس هر قصه، رازی که استاد "کریم زمانی"، مولاناپژوه و مثنویشناس نامدار کشور، این اسرار را از دل ابیات بیرون میکشد و همچون مروارید در کف خواننده میریزد. او "شرح جامع مثنوی معنوی" را در شش دفتر ارائه میکند که هم اکنون جلد پنجم آن در اختیار خوانندگان قرار گرفته است.