بهترین و مهمترین تألیف علامه دوانی در حکمت عملی کتاب « لوامع الاشراق فی مکارم الاخلاق» است که بیشتر به نام خودش به « اخلاق جلالی» نامبردار است و شهرت و بلندنامی او برآمده از همین کتاب می باشد. دوانی این اثر را در شیراز به دستور سلطان خلیل، پسر اوزون حسن آق قویونلو نوشت. سلطان از او خواسته بود که رساله اخلاق خواجه نصیر را بازنویسی کند. به اعتقاد دانشمند فقید مرحوم دانش پژوه، انگیزه خواجه در نگارش اخلاق خود نشان دادن شالوده مدینه فاضله و سیرت فلسفی و طب روحانی به مردم روزگار خود بود تا در برابر دستگاه سیاسی تباه شده چیره بر آنها بتوانند شالوده دستگاه دیگری بریزند. علامه دوانی در دوره ای کتاب اخلاق جلالی را نوشت که در آن عهد تمام مطالب حکمی با مسائل دینی و عرفانی خلط و آمیزش داشت... گفتنی است این کتاب بر نهج کتابهای اخلاق اسلامی در سه بخش سامان یافته است: لامع اول در تهذیب اخلاق، لامع دوم در تدبیر منزل و لامع سوم: در تدبیر مدن و رسوم پادشاهی.