اسلام، آیینی است بر اساس مدارا، نرمخویی و دوری از توسل به زور و خشونت. مشقتی در احکامش وجود ندارد. هرجا تکلیفی موجبات صدمه و لطمه را برای مکلف فراهم آورد، آن تکلیف ساقط می شود. پیامبر(ص) و امامان، نماد رحمت و محبت اند و در برخورد با مخالفان و حتی دشمنان از آنچنان تحملی برخوردارند که حیرت انگیز است. تاریخ اسلام از گذشت و بردباری آنان حکایت ها روایت می کند. البته روشن است که دفاع کردن در برابر دشمن مهاجم و متجاوز و نیز کیفر دادن به مهاجمان و متجاوزان به حقوق دیگران، امری است مستدل و معمول در همه نظام های حقوقی جهان، که از موضوع بحث خارج است. اسلام بر خلاف داعشیسم و فاشیسم، خواه مارک شرقی و خواه غربی داشته باشد، از پیروانش می خواهد که آزار و آسیبی از آنها به دیگران نرسد. دیدگاه های تنگ نظرانه جایی در این مکتب ندارند.