در هر کتاب آسمانی کم و بیش رنگی از محیط یافت می شود. اوستا، تورات و انجیل که به نوعی روایت تاریخی یک قوم است، گواه این مطلب است. قرآنی که فراتر از تاریخ و قومیت است، کتاب هدایت بشر است، تا حدی مصادیق این موضوع را در خود دارد. در متون حدیثی به اقوام و سرزمین های گوناگون اشارات فراوانی شده است که تنها بخش ایرانی آن در این کتاب گردآوری شده است.در این میان نکته شگفت انگیزی که قابل تامل است این است که خیر همه این منابع از ایران و ایرانیان است که به جرأت می توان گفت بی نظیر و برای ما ایرانیان شگفت انگیز و مایه ی سپاسگزاری است. چیزی که نزدیک به یک سوم مردم جهان به دین زرتشتی، یهودیت، مسیحیت و اسلام اعتقاد دارند و همین نکته می تواند مبنای نگرش مثبت آنها نسبت به این کشور، فرهنگ و ساکنان آن باشد. محتوای این کتاب در نه بخش تنظیم و تنظیم شده است و مقولههایی چون: سرزمینها، ایام (خویشکاری و اعمال ایام، نوروز، مهرگان) و بزرگان ایرانی (از جمله یاران ایرانی پیامبر و دوازده امام) مورد بررسی قرار گرفته است. . فهرست تفصیلی منابع و مآخذ در پایان کتاب نشان می دهد که از متون کمتر مهمی غفلت شده است. یکی از دلایل مراجعه به منابع بسیار، بدیع بودن این اثر است و از این نظر، برای قوت مباحث مطرح شده، باید ادله متعددی آورد تا درجه ای از اطمینان را برای خواننده پرسشگر فراهم آورد.