از نظر اسلام هرچند سخن گفتن با خداوند زمان و مکان نمی شناسد ولی دعا در برخی از زمانها و مکانها، به خاطر ویژگیهایی که دارد، مورد تأکید بیشتری قرار گرفته است که یکی از آنها ماه مبارک رمضان است. می توان گفت این ماه گلستان قرآن و بوستان دعا و نیایش است. «دعاهای روزانه» از جمله دعاهایی است که در این ماه روزه داران هر روز کام خود را به شهد آن شیرین می نمایند. این دعاها هرچند از نظر حجم کوچک هستند ولی هر کدام در صرف خود گوهرهای فراوان دارند. تنها باید دل به دریای نیایش سپرد تا بتوان آنها را فراچنگ آورد. بهره گیری از ادبیات و هنر یکی از بهترین ابزارهایی است که می تواند برای معرفی و بهره گیری از زلال جاری دعاهای رمضان بسیار کارساز باشد و این کاری است که نویسنده کتاب « رمضان؛ ضیافت ناز، جلوه نیاز» وجهه همت خود ساخته است. او در این کتاب سعی کرده درون مایه دعای هر روز را در قالب یک قطعه ادبی تبیین نموده و از این راه بر رغبت علاقه مندان به این دعاها بیفزاید. از نگاه او ماه رمضان همچون ضیافتی است که در آن جلوه نیاز عبد و ناز مولی رخ می نماید.