"حکمت هنر و زیبایی در اسلام" اثری است از "شهرام پازوکی" که در چهار گفتار آن را مورد بحث قرار می دهد. نویسنده اولین گفتار را با این سوال آغاز میکند که آیا اصلا امکان بحث در مورد زیباییشناسی اسلامی وجود دارد؟ با اشاره ای کوتاه به تاریخچه مفهوم زیباییشناسی و رشد آن پس از دکارت، تفاوتی بین ایدههای فعلی و قدیمیتر هنر و زیباییشناسی ایجاد میشود. در نتیجه "شهرام پازوکی" معتقد است که بحث زیباییشناسی به معنای مدرن و فعلی برای هنر اسلامی غیرممکن است. او سپس به بحث در مورد سه مضمون خیر، تجلی و عشق و همچنین رابطهی آنها با مفهوم زیبایی میپردازد که در کتب معنوی جهان اسلام طراحی شده است. در دومین گفتار که بر اساس فتوتنامه هاست، نویسنده به روش آموزش "حکمت هنر و زیبایی در اسلام" میپردازد. افراد با مشاغل مختلف، تحت تأثیر تمایلات صوفیانه، شروع به نگارش فتوتنامه کردهاند. هر هنرجو ابتدا هنر زیبایی و جوانمردی را میآموزد و پس از آن حرفه و تخصص را. "شهرام پازوکی" در ادامه به مقایسه و تقابل هنر اسلامی و مسیحی میپردازد و توضیح میدهد که هر دین و از این رو هنر آن، مظهر یکی از اسامی الهی است. در این بخش، تمایل هنر مسیحی به شمایل نگاری و هنر اسلامی به الهیات و کلام، از جمله موارد دیگری است که مورد بحث قرار می گیرد. بحث سوم بر معرفت خلاق و همچنین معنا و شکل هنر اسلامی متمرکز است. در حوزه عرفان و از این رو در جهان هنر اسلامی، فهم هنری با اندیشه به دست میآید تا استدلال. رابطه معنا و صورت در گفتار چهارم و بحث تطهیر و تشبیه و سپس تشبیه و نمادگرایی در کنار تضاد فقه، دین و عرفان مورد بحث نویسنده است و با این گفتار کتاب به پایان می رسد.