زمانی که آنتونیو گرامشی در 8 نوامبر 1926 در رم دستگیر شد، همسرش یولیا تازه فرزند دوم شان را به دنیا آورده بود. گرامشی در زمان دستگیری نماینده ی حزب کمونیست ایتالیا بود و دستگیری او و شماری از همکارانش با نقض مصونیت پارلمانی آن ها انجام شد که گام تازه ای در تحمیل حکومت فاشیستی در ایتالیا شمرده می شد... چندین ماه بعد او را به میلان منتقل کردند تا در دادگاه ویژه ی دفاع از کشور به محکومیت اش رسیدگی شود. محاکمه ی گرامشی در این دادگاه بیش از یک سال، تا اواخر مه 1928، به درازا کشید و در 4 ژوئن همان سال به بیست سال زندان محکوم شد... در همین دوران انتظار برای محاکمه در میلان بود که گرامشی طرح نخست خود را برای آن چه دفترهای زندان نام گرفت شکل داد ... با این همه، مدتی طول کشید تا این یا هر طرحی را درباره ی کار فکری به بوته ی عمل گذارد. در 8 فوریه ی 1929 کار را بر روی نخستین دفترش آغاز کرد... آن شکل از تولید فرهنگی که گرامشی در دفترها بیش ترین توجه خود را معطوف به آن کرد ادبیات است. با این همه، ادبیات نه در قالب آثار عظیم ابدی، بلکه اغلب در بستر قرائت و جذب آن در فرهنگ ها و تاریخچه های ویژه به تصویر کشیده می شود. اما چشم گیرتر از دست اندازی های گاه وبی گاهش به جهان ادبیات تراز اول و تحقیق ادبی اش، درگیری پی گیرانه اش با ادبیات عامه پسند، تولید و اشاعه ی آن بود. رویکرد او تاریخی بود و همیشه می کوشید تا تولید ادبی را به فرایند تاریخی مربوط کند که آن را تولید کرده و در آن سهیم بوده است. هم چنین این رویکرد سیاسی بود، تا حدی که در سراسر تأملاتش درباره ی ادبیات حضور داشت و فرهنگ رشته ی پنهان مسئله ی سیاسی ناگفته ای بود ... در اواخر سال 1932، حکم گرامشی از بیست سال به دوازده سال تخفیف یافت ... سرانجام، در آوریل 1937، محکومیت زندانش پایان یافت؛ اما در 25 آوریل دچار خون ریزی مغزی شد و دو روز بعد مرد و...