این کتاب با شناخت ویژگی های نقش روایت در دوره ی روایت شناسی پساکلاسیک، روایت را از درون روایت و بنیان های سازنده ی آن در داستان های انتخابی معاصر فارسی واکاوی می کند؛ اینکه یک روایت از چه عناصر و اجزایی تشکیل شده تا بتواند با تحلیل جزء به جزء آن عناصر، روایت را در رسانه ها و ژانرهای مخحتلف با هدف چگونگی درک شناخت ذهنی انسان از مسائل پیرامون خود بررسی کند. این پژوهش میان رشته ای محل تلاقی ادبیات داستان با زبان شناسی شناختی، زبان شناسی اجتماعی، جامعه شناسی، روان شناسی شناختی، روان شناسی اجتماعی، رویکردهای فلسفی، روایت شناسی، علوم شناختی و... است تا ذیل شاخه ی جدید روایت شناسی شناختی عناصر روایی داستان را معرفی و تحلیل کند و تمایز روایت پذیری و روایت ناپذیری را نشان دهد.