سرگذشت زیباشناسی در مبانی و مسائل آن قابل پیگیری است، چرا که برای شرح آن باید تمام مضمون ها و بن مایه های فلسفی درباره زیبایی و هنر از دوره باستان تا دوره معاصر واکاوی شوند. اصرار بر تقسیم بندی گفتمان هر دوره به پیشازیباشناختی، زیباشناختی و پسازیباشناختی، به هر بهانه که باشد، باعث نادیده گرفتن ریشه ها و میراث زیباشناسی می شود و به جای رونمایی از گذرگاه و پیوست های موجود، گسست ها را آشکار می سازد. اما با استفاده از تقسیم بندی آن ها به زیباشناسی هنجاری، توصیفی و چندرسانه ای که به ترتیب از پیوند هنر با زیبایی، خلاقیت و تکنولوژی حکایت دارند، می توان وحدت موضوعی را در مطالعه سرگذشت زیباشناسی حفظ کرد و به نسبت هنر با زیبایی، خیر، حقیقت، خلاقیت، امر زیبا، امر والا، امر عجیب، زندگی روزمره، محیط زیست و امر مجازی عمیق تر فکر کرد.