هوارد زین معتقد است: «قدرت سیاسی توسط گروهی از نخبگان کنترل می شود، و هنر محملی برای نوعی جنگ چریکی علیه آن است؛ به این معنا که چریک پیوسته در جست وجوی روزنه ای است که بتواند اثرگذار باشد.» او در کتاب هنر در زمانۀ جنگ تلاش می کند از طریق هنر، فیلم، کنشگری، انتشارات و زندگی عادی روزمره، چنین روزنه هایی را به وجود بیاورد. در این مجموعه، نویسندۀ کتاب تاریخ مردم ایالات متحده نشان می دهد چرا «نقد دولت، عالی ترین نوع وطن پرستی است.» با نقل قول ها و نمونه هایی از کسانی چون باب دیلن، مارک تواین، ای. ای. کامینگز، توماس پین، جوزف هلر و اما گولدمن، مقاله های زین در این مجموعه، روایت های فرهنگی و غنی ضدجنگ در امریکا را به بحث گذاشته، نشان می دهند که امروز بیش از همیشه، به این روایت ها علیه نظامی گری افسارگسیختۀ ایالات متحده نیاز است.