کتاب «نظریه ی فیلم» با عنوان دوم جذابش «مقدمه ای مبتنی بر حواس پنجگانه»، اساس کارش را بر رابطه ی سینما و تماشاگران پی ریزی کرده و پرسش بنیادینش را بر این رابطه ی دائمی استوار می کند. «تامس السیسر» و «مالتی هاگنر» دو تن از مهم ترین نظریه پردازان و پژوهشگران سینما و نقد فیلم، همزمان به فیلم ها و بینندگان فیلم ها توجه کرده و تاثیر متقابلشان را بررسی می کنند. سینما، این هنر برآمده از دل تکنولوژی، اولین هنر در میان تمام هنرهاست که همه ی حواس بینندگان و مخاطبانش را درگیر می کند؛ بینایی و شنوایی را به دلیل بنیان سمعی و بصری اش در ابتدا و باقی حواس را با واسطه یا بی واسطه، در لحظه ی تماشای فیلم یا دقایق، ساعت ها، روزها و سالیان پس از آن. فیلم ها با تاثیر شگرف شان بر ذهن و بدن بینندگان، از همان سال های ابتدایی اختراع سینما، برای جامعه شناسان، فیلسوفان، روانشناسان و روانکاوان و حتا دانشمندان علوم تجربی، پدیده ای جذاب و مهم بوده است؛ اینکه سینما چطور درون و بیرون بینندگانش را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند هم زمان تجربه ای شخصی و جمعی باشد. انبوهی نظریه در صد و اندی سال گذشته در باب سینما شکل گرفته و نحله های گونه گونی به وجود آمده که نقطه ی اشتراک همه ی آن ها جست وجو و کاوش در رابطه ی مخاطبان و سینماست و تعامل عجیب ناگسستنی میانشان. «تامس السیسر» و «مالتی هاگنر» در کتاب «نظریه ی فیلم/ مقدمه ای مبتنی بر حواس پنجگانه» به مفصل بندی این رابطه پرداخته و کوشیده اند مهم ترین لحظه های نظرپردازی پیرامون فیلم ها را از ابتدا تا امروز، با دقت و به زیبایی شرح دهند.