ما همه چیز می خواهیم داستانی ست سرشار از انرژی و اصالت که به طور همزمان در سه سطح با موفقیت عمل می کند؛ به عنوان یک اثر هنری بهت آور، مستندی از تاریخ، و تحلیلی سیاسی که طنین آن تا تضادهای کنونی استمرار می یابد. هنروری آن در لحن بیان است: کسی که به زبان اول شخص در این داستان حرف می زند بینام است، اما برای ما به هیچ وجه ناشناخته نیست. او صمیمی، گستاخ، و رک وبی پرده است. آکنده از خصوصیات برجسته است، و مملو از مطایبه، و خشم. به نوعی از زبان شعرگونه محلی حرف می زند که تا عمق ذهن رخنه کرده، و همانجا جا خوش می کند. می گوید روی همه چیزهای تازه شهر قیمت خورده بود؛ از روزنامه گرفته تا گوشت و کفش؛ همه چیز قیمت داشت.