در این کتاب جوانب مختلفی از زبان، ارتباط آن با فرهنگ و جامعه و نقشی که در حوزه آموزش ایفا می کند، بررسی می شود. نویسنده کتاب به بررسی دیدگاه های گوناگون در مورد واژگان، قواعد دستوری، نگارش، و انواع گونه های زبانی می پردازد. باتیستلا معتقد است که با مطالع علمی زبان می توان به شناخت بهتر خصوصیات آن پی برد. او با توجه به اصل نسبیت گرایی و آراء زبان شناسان توصیف گرا و نه تجویز گرایان، خوب یا بد بودن زبان را مفهومی نسبی می داند و کاربردی بودن امکانات زبانی را معیار ارزیابی زبان خوب یا بد در نظر می گیرد. با شناخت هرچه بیشتر زبان، در تمامی سطوح آن، می توان به نگرشی واقع بینانه و انتقادی دست یافت.